Een klassiek probleem bij curriculumontwerp is dat er nooit voldoende plek is om alles te behandelen. We moeten dus keuzes maken: wat is de kern en moet absoluut onderwezen worden, en wat moeten we – daarom – achterwege laten of slechts zijdelings aanstippen? Christine Counsell verwijst hiernaar als ‘het achterland’, dat voorbij de kern ligt die we behandelen. Dit achterland is van belang, omdat het een achtergrond vormt voor de kern en zo een brede waaier aan perspectieven en verbonden ideeën  aanreikt. Het idee is om dit niet uit het oog te verliezen, maar juist expliciet te markeren. [...]